استعفا

قصه ها یش را خوب روایت نکرد

شهرزاد قصه گویِ من

یاد نگرفتم

چگونه بخشنده باشم و چگونه مطهر

تطهیر لازم نیست وقتی

این آسمان گرفته

سرود می خواند گاهی

از آن سرود های انقلابی ِ 57

که در مدرسه ردیف می شدیم و با کاغذ های رنگیِ درو دیوار می خواندیم " ایران ایران ایران ، رگبار مسلسل ها " و بعد از ظهر ها افسانه توشیبان می دیدیم.

این چیست که اینگونه رخنه کرده است

و این چیست که بی رحمانه می تازد بر در و دیوارِ فاصله های نا مانوس

دست نیافتنی می شود آن روز که دستت دراز شود

نه از روی جبر

از حسادت

از شهوت

و از لبخندِ سر خوشانه پیروزی

*

*

*

امروز از ریاست استعفا می دهم

چگونه رهایت کنم؟

چگونه رها کنم

شرطی را که از آغاز ، پرنده وار بر دروازه دلم نشست

.

.

چگونه رها کنم

این غمهای هوس انگیز و بی تاب تنهایی را

همان که یدک کشش بوده ام ، از روزگارانی که آهسته لمست کردم

نگاهم کردی و بعد هیچ .

حبابها یکی یکی ترکید

در میان بازی کودکانه و سرد من و دیوار

.

.

حال چگونه رها کنم باز

لذت هم زدن این استکان چای را

وقتی تلخی ات می تازد هنوز

در این دوران تازیانه های شبانه.

.

.

.

.

چگونه رهایتان کنم

دیوار های سرکشِ دوست داشتنی