امشب برای بار دوم فیلم « به رنگ ارغوان » ساخته ابراهیم حاتمی کیا رو دیدم و این بار ، بر خلاف دفعه قبل که در سینما مطبوعات (فلسطین) ، در جشنواره و تنها دیده بودم ، لذت بردم و توانستم بسیار به فضای فیلم نزدیک شوم . شاید به خاطر اینکه این بار با تمرکز بیشتری دیدم و شمقدری در میان فیلم به سالن سینما نیامد و فضا را برای بیست دقیقه به هم نریخت!!! حالا می توانم حتی از واژه تحسین بر انگیز(در قد و قواره سینمای ایران) نیز استفاده کنم . شاید این فیلم اگر در زمان خود دیده می شد و درگیر سانسور و ... نمی شد می توانست بسیار تاثیرگذار شود و شاید تجربه ای مثل « آژانس شیشه ای » را در کارنامه حاتمی کیا رقم می زد . هر چند که به در حال حاضر نیز فیلم ، بسیار کارگردانی خوب و منظمی دارد و در کارنامه حاتمی کیا شاخص است . شاید اگر این فیلم در همان سالهای 83 – 84 دیده می شد ، هیچوقت حاتمی کیا فیلمی مثل « دعوت » را نمی ساخت . فیلمی که به نظرم نقطه ای کدر در کارنامه حاتمی کیاست .با وجود اینکه نسبت به خود حاتمی کیا نقد بسیاری دارم ولی صداقتش در روایت را تحسین می کنم . به رنگ ارغوان هم اکنون در شبکه سینمای خانگی عرضه شده است و اگر آن را ندیده اید پیشنهاد می کنم که آن را تهیه کنید و ببینید.
No comments:
Post a Comment