برف

لایه مجله های قدیمی ام را ورق می زنم . با مطالب ِ طنزش با صدای بلند می خندم و از این که این چنین با صدای بلند می خندم لذت می برم . اخبار امروز را مرور می کنم. آشوب است و غوغا ( یاد غوغا بخیر که سال قبل همین موقع ها بسته شد) ، به قول نبوی اگر در سوئیس گاز اشک آور بزنند . خودتان فکر کنید که دیگر در باقی دنیا چه خبر است ...!!
باز هم هوا سرد شده و فرهاد می خواند «... روشنی برفی همه کارش آشوب ....» و من پرواز می کنم به سال گذشته زمانی که فکر می کردیم اولین نفری هستیم که پا روی اولین برف سال گذاشته ایم . سال قبل وقتی برف آمد دلمان گرفته بود و بیهوده می خندیدیم اما امسال هنوز برف نیامده است و ما دیگر نمی خندیم. داشتم فکر می کردم ما ملت جهان سوم عادت کرده ایم که گوسفند باشیم ( به کسی بر نخورد ها . گوسفندیم دیگر) اما اینک درزهای خانه ام را محکم بسته ام و دیگر به هیچ قیمتی مجال آمدن به سرما نمی دهم .که شاید گوسفندی با شرف باقی بمانم ... همیشه سرما با خود تاریکی هم می آورد اما بعد از آن دنیا روشن تر از آن چیزی که هست می شود. و من امروز گارد خود را برای ضربه های مهلک خدا باز کرده ام تا محکم تر بر سینه ام بکوبد...